Menu
تاندونیت کلسیفیک، که به معنای رسوب کلسیم در تاندون شانه است، یکی از علل رایج درد شانه به شمار می‌آید. در این وضعیت، کلسیم در تاندون شانه تجمع می‌یابد و ممکن است باعث ایجاد درد در ناحیه آسیب‌دیده شود. این رسوبات کلسیم می‌توانند در نقاط مختلفی از بدن ظاهر شوند، اما معمولاً در ناحیه روتاتور کاف شانه مشاهده می‌شوند. تشخیص تاندونیت کلسیفیک معمولاً از طریق معاینه فیزیکی و تصویربرداری با اشعه ایکس انجام می‌شود. این بیماری اغلب به طور طبیعی بهبود می‌یابد؛ اما معمولاً از داروهای مختلف برای کاهش درد استفاده می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره درمان تاندونیت کلسیفیک، تا انتهای این بخش با ما همراه باشید.
در برخی مواقع، تجمع کلسیم در محل اتصال تاندون‌ها به استخوان مشاهده می‌شود که این تجمع می‌تواند در تصاویر اشعه ایکس دیده شود. این وضعیت به نام تاندونیت کلسیفیک شناخته می‌شود. زمانی که کلسیم در تاندون تجمع یابد، ممکن است فشار و تحریک شیمیایی ایجاد کند که منجر به درد شدید می‌شود. علاوه بر تحریک و فشار شیمیایی، رسوبات کلسیم فضای بین روتاتور کاف و آکرومیون را کاهش می‌دهند و بر عملکرد طبیعی روتاتور کاف تأثیر می‌گذارند. همچنین، این رسوبات می‌توانند در هنگام بالابردن بازو، فشردگی ساب آکرومیال بین آکرومیون و رسوب کلسیم در روتاتور کاف را ایجاد کنند.
مکانیسم دقیق رسوب کلسیم در تاندون شانه هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است؛ اما چندین عامل می‌توانند در بروز این وضعیت مؤثر باشند:
التهاب مزمن در ناحیه تاندون شانه، مانند تاندونیت، می‌تواند فرآیند رسوب کلسیم را تسریع کند. درواقع التهاب موجب تغییر در روند طبیعی بهبود و بازسازی تاندون می‌شود که ممکن است به تجمع کلسیم منجر شود.
آسیب و التهاب در تاندون شانه می‌تواند فرآیند رسوب کلسیم را آغاز کند. این آسیب معمولاً ناشی از حرکات تکراری یا فشار مکرر بر روی تاندون است که باعث کشش می‌شود.
عوامل عمومی نیز می‌توانند در ایجاد رسوب کلسیم در تاندون شانه نقش داشته باشند. به‌عنوان‌مثال، اختلالات متابولیکی مانند اختلالات تیروئید، دیابت یا اضافه‌وزن می‌توانند خطر رسوب کلسیم در تاندون‌ها را افزایش دهند.
لازم به ذکر است که هرچند عوامل فوق می‌توانند در بروز رسوب کلسیم مؤثر باشند؛ اما در برخی از افراد این رسوبات بدون دلیل مشخصی ایجاد می‌شوند. همچنین، تحقیقات بیشتری برای درک بهتر علت دقیق رسوب کلسیم در تاندون شانه و مکانیسم‌های آن موردنیاز است.
رسوب کلسیم در شانه، در برخی از افراد، ممکن است بدون علائم مشهود رخ دهد و تشخیص آن به‌طور تصادفی در ارزیابی‌های پزشکی صورت گیرد. اما در صورت بروز علائم، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
منطقه تاندون شانه ممکن است دچار سفتی یا ورم شود. این علائم معمولاً به دلیل التهاب و تجمع کلسیم در ناحیه تاندون ایجاد می‌شوند.
درد در ناحیه تاندون شانه یا اطراف آن یکی از علائم رایج رسوب کلسیم است. این درد معمولاً شدت متغیری دارد و ممکن است در حین استفاده از تاندون یا فعالیت‌های فیزیکی افزایش یابد.
رسوب کلسیم در شانه می‌تواند منجر به محدودیت در حرکت تاندون شود. ممکن است احساس انقباض یا سختی در حین حرکت تاندون وجود داشته باشد.
اگر شما علائمی از رسوب کلسیم در شانه را دارید یا از این بابت نگران هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک با بررسی تاریخچه پزشکی، ارزیابی بالینی و استفاده از روش‌های تصویربرداری می‌تواند تشخیص دقیقی ارائه دهد و برنامه درمانی مناسبی را تعیین کند.
تشخیص رسوب کلسیم در شانه معمولاً توسط پزشک ارتوپد یا فیزیوتراپیست انجام می‌شود. روش‌های زیر برای این تشخیص به کار می‌روند:
پزشک ابتدا تاریخچه پزشکی شما را به‌دقت بررسی کرده و علائم و نشانه‌های موجود را ارزیابی می‌کند. او ممکن است سؤالاتی درباره درد، تورم، سفتی، محدودیت در حرکت و سابقه آسیب‌های تاندون از شما بپرسد.
پزشک ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی، اشعه ایکس، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) یا رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده کند. این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا رسوب کلسیم در تاندون شانه را شناسایی کرده و شدت و موقعیت آن را بررسی کند.
در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش‌های تشخیصی اضافی نیز درخواست کند. به‌عنوان‌مثال، آزمایش خون می‌تواند برای بررسی سطح کلسیم و سایر نشانگرهای التهابی مورداستفاده قرار گیرد.
باتوجه‌به نتایج ارزیابی‌های بالینی و تصویربرداری، پزشک قادر به تعیین تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب خواهد بود. روش‌های درمانی ممکن است شامل فیزیوتراپی، تزریقات موضعی، تجویز دارو یا در موارد شدیدتر، جراحی باشد. برنامه درمانی نهایی به شرایط خاص شما بستگی دارد؛ بنابراین باید در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک خود مشورت کنید.
در بیماران مبتلا به تاندونیت کلسیفیک، معمولاً از روش‌های غیرجراحی برای درمان استفاده می‌شود که شامل موارد زیر است:
برای مدیریت تاندونیت کلسیفیک، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن تجویز می‌شوند. مهم است که این داروها طبق دوز توصیه‌شده توسط پزشک مصرف شوند. همچنین، در برخی موارد تزریق کورتیزون نیز برای کاهش درد و تورم انجام می‌شود.
در زمان‌هایی که درد شدید است، باید به بازو استراحت داده شود و از فعالیت‌های شدید پرهیز کرد. پس از کاهش درد، می‌توان برنامه‌های ورزشی را آغاز کرد.
در این روش، پس از بی‌حسی موضعی، محلول نمک استریل به طور مستقیم به محل رسوب کلسیم تزریق می‌شود. این سالین می‌تواند کریستال‌های کلسیم را شکسته و مواد زائد را کاهش دهد و در نتیجه فشار روی تاندون را کاهش دهد.
در موارد متوسط یا شدید، انجام فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی کمک کند؛ همچنین استفاده از یخ یا گرما به کاهش درد و التهاب در طول درمان کمک می‌کند.
در این روش، یک موج شوک از طریق دستگاهی کوچک به تاندون‌ها ارسال می‌شود تا درد ناشی از تاندونیت کلسیفیک کاهش یابد و روند بهبودی تسریع شود.
این تکنیک مشابه درمان با امواج شوک برون‌بدنی است؛ اما با روش متفاوتی انجام می‌شود.
کریستال‌های کلسیم با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا شکسته می‌شوند. این روش کاملاً بدون درد است.
درمان جراحی در شرایط زیر ضروری است:
بر اساس شدت تاندونیت کلسیفیک، تنها در حدود ۱۰ درصد از موارد نیاز به مداخله جراحی وجود دارد. این عمل ممکن است بسته به نظر پزشک و اندازه تاندونیت، به‌صورت باز یا بسته، انجام شود. در جراحی‌های باز، برشی در ناحیه‌ای که رسوب کلسیم وجود دارد ایجاد شده و کریستال‌های کلسیم خارج می‌شوند.
در روش‌های جراحی آرتروسکوپی، برش کوچکی در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد می‌شود و رسوبات کلسیم با استفاده از ابزار جراحی و تحت دید دوربین برداشته می‌شوند. پس از عمل، پزشک ممکن است توصیه کند که بیمار برای مدتی از آتل یا اسلینگ استفاده کند.
مدت‌زمان بهبودی بعد از عمل به اندازه، محل و تعداد رسوبات کلسیم بستگی دارد و می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. بااین‌حال، بیماران معمولاً می‌توانند یک هفته پس از عمل به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند. در برخی موارد، بهبودی کامل ممکن است تا ۳ ماه به طول بینجامد.
عوارض ناشی از جراحی تاندونیت کلسیفیک به شرایط و وضعیت هر فرد بستگی دارد. در ادامه به برخی از عوارض رایج پس از این جراحی اشاره می‌کنیم:
این عوارض می‌تواند در هر فرد متفاوت باشد و نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک دارد. در صورت بروز عوارض غیرمعمول، بهتر است به پزشک خود اطلاع دهید.
جمع‌بندی
همان‌طور که متوجه شدید، تاندونیت کلسیفیک شانه، که به دلیل رسوب کلسیم در تاندون‌ها ایجاد می‌شود، یکی از مشکلات شایع در ناحیه شانه است که می‌تواند منجر به درد و محدودیت حرکتی شود. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب این عارضه، شامل روش‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی و داروهای ضدالتهاب، می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند. همچنین، با رعایت نکات پیشگیرانه و انجام تمرینات تقویتی، می‌توان از بروز این مشکل جلوگیری کرد. در نهایت، آگاهی از علائم و عوامل خطر این وضعیت، نقش مهمی در مدیریت مؤثر آن دارد. امیدواریم که مطالعه مطلب فوق برای شما سروران مفید واقع شده باشد.
تاندونیت کلسیفیک شانه به التهاب تاندون‌های شانه گفته می‌شود که با رسوب کلسیم در ناحیه تاندون‌ها همراه است. این وضعیت می‌تواند منجر به درد و محدودیت حرکتی در شانه شود.
علائم این بیماری شامل درد شدید در ناحیه شانه، محدودیت در حرکت، تورم و احساس خستگی در ناحیه آسیب‌دیده است. درد ممکن است در هنگام فعالیت یا شب‌ها تشدید شود.
عوامل مختلفی از جمله استفاده بیش از حد از شانه، آسیب‌های قبلی، سن و برخی بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت می‌توانند منجر به بروز تاندونیت کلسیفیک شوند.
درمان تاندونیت کلسیفیک معمولاً شامل استراحت، فیزیوتراپی، مصرف داروهای ضدالتهاب و در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید است. در موارد شدیدتر، ممکن است جراحی لازم باشد.
بله، با رعایت نکات ایمنی در انجام فعالیت‌های ورزشی، انجام تمرینات تقویتی و کششی منظم و اجتناب از حرکات تکراری می‌توان از بروز این عارضه جلوگیری کرد.
فوق تخصص درد، رییس انجمن درد ایران و استاد دانشگاه شهید بهشتی، در سال 1385 به عنوان نفر اول در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پذیرفته شد و برای دوره تکمیلی فلوشیپ درد عازم فرانسه شد و در دو مرکز دانشگاهی پاریس و استراسبورگ دوره دید. دکتر هاشمی برای اولین بار در ایران از روش آندوسکوپی دیسک در درمان بیرون زدگی های دیسک و تنگی کانال نخاعی استفاده کرد.
پیوندهای همکار: تزریق ژل آلت ، سابسیژن صورت ، لیفت نخ صورت
طراحی وب سایت و پشتیبانی: تیم تبلیغاتی Erfan Amiri
